#02

Jeśli przeczytałaś/ przeczytałeś rozdział, proszę zostaw po sobie treściwy 
komentarz oraz obserwację i głos w ankiecie. 
Byłabym wdzięczna za polecenie. 
Z góry dziękuję!

Przemierzałem kolejne pomieszczenia w poszukiwaniu Vicky, mojej dziewczyny. Spuściłem ją z oka na dosłownie moment, a ona już mi gdzieś zwiała, co niezbyt mnie cieszyło. Ze względu na jej wspaniałą urodę, nie uchodziła uwadze jakiemukolwiek mężczyźnie.

Była piękną długonogą blondynką o wspaniałym uśmiechu. Jednak jej charakter był bardzo denerwujący, dlatego też czasami dochodziło pomiędzy nami do drobnych sprzeczek. Z których jakby na to nie patrzeć, ja wychodziłem na tego złego chłopaka, który o byle co się jej czepiał. Nie zawsze mogłem się z tym zgodzić, ale wolałem się poddać, by tylko ta kłótnia się skończyła. Moi przyjaciele – Harry, Louis i Aaron często śmiali się ze mnie, że jestem pantoflarzem, z czym się nie mogłem zgodzić. Ja po prostu wolałem odpuścić.

Dźwięki dudniącej muzyki techno odbijały się w moich uszach, a dyskotekowa kula, która na co dzień grała rolę żyrandola, oślepiała mnie swoimi odblaskowymi światłami. Spoceni i pijani nastolatkowie ocierali się o siebie jak dzikie małpy w zoo. Woń alkoholu, tytoniu czy też zielska unosiła się w powietrzu. DJ zamiast zajmować się swoją robotą, wciągał do nosa kolejną działkę kokainy. Można by było rzecz, że to zwyczajna impreza w nocnym klubie, ale tym miejscem, w którym się znajdowałem był dom mojego kumpla. Czasami zastanawiałem się czy sąsiedzi  nie mieli już dość tych co tygodniowych domówek. Z czasem przestali już zawiadamiać policję, bo to i tak nie działało. Widocznie już się do tego przyzwyczaili.

Aaron żyje jak beztroski dwudziestopięciolatek i jak to sam twierdzi, żyje tak, aby nie zmarnować ani jednego dnia w swoim życiu. Jest typem podrywacza, który pieprzy wszystko co się rusza. Nie potrafiłby być w stałym związku. Ba! Nawet ja sam nie mogę go sobie wyobrazić jako potulnego chłopaka, czy też męża.

Wspinałem się po schodach by poszukać Vick w pokojach i w łazience. Może źle się poczuła, przebiegło mi przez myśl.

- Zayn! - krzyknął już narajany Louis. - Gdzie pędzisz? - spytał i upił łyk piwa z czerwonego plastikowego kubka.

- Szukam Vicky. Nie widziałeś jej gdzieś? - podniosłem głos, by spróbować przekrzyczeć głośną muzykę.

- Nope - wzruszył ramionami i poklepał mnie po ramieniu. Po chwili wyminął mnie, a ja odprowadziłem go wzrokiem.

Tomlinson to mój najlepszy przyjaciel. Kumpel od piaskownicy. To on był moim towarzyszem przez całą edukację szkolną aż do pracy w warsztacie mojego ojca. W szkole średniej zapoznaliśmy się z Harry'm i Aaron'em i tak jakoś los się potoczył, że zostaliśmy przyjaciółmi.

Otwierałem kolejne drzwi do pokoi i przepraszałem za przeszkadzanie w dosyć niezręcznych sytuacjach intymnych. Chciałem po prostu znaleźć swoją dziewczynę i zabrać ją do domu. Został mi jeszcze jeden pokój do sprawdzenia, a mianowicie pokój gospodarza imprezy. Pewnie był zajęty przez niego i jakąś pannicę. Fakt, niektóre laski same pchały mu się do łóżka.

Wziąłem kilka głębokich oddechów i nacisnąłem na klamkę.

- Vicky, jesteś tu? - spytałem i zaglądnąłem do wnętrza ciemnego pomieszczenia. Pomimo tak głośnej muzyki, słyszałem głośne sapanie i jęczenie.

Oczywiście, że tu była i miała się niesamowicie dobrze. Właśnie przyłapałem ją na tym jak uprawiała seks z moim kumplem i zdawali się oboje nie zauważyć mojej obecności. Moje pięści zacisnęły się z nerwów tak jak i szczęka. Poczułem okropne ukłucie w sercu i poderwałem się do tej zajętej sobą dwójki.

- Pojebało cię, Sommers? - rzuciłem się na chłopaka. - Pieprzysz moją dziewczynę? - Brunet zaśmiał się żałośnie i zaraz tego pożałował bo wymierzyłem mu porządny cios w twarz.

- Zayn, możesz do nas dołączyć - odezwała się moja dziewczyna. Nie wierzyłem w to co właśnie powiedziała. - Zabawimy się w trójkę. 

- Oboje jesteście pijani! - Ryknąłem ze złości, zostawiając tego gnojka i podszedłem do Victorii.

- Vicky, jak mogłaś? - Powiedziałem z żalem w głosie. W ogóle nie przejmowała się niczym. 

- Nigdy cię nie kochałam, Zee – oznajmiła to z takim jadem w głosie, że miałem ochotę ich oboje zabić. Odpaliła papierosa i zaciągnęła się nikotyną.

- Harry i Louis mieli rację, że jesteś zwykłą szmatą, a ja głupi ich nie słuchałem – pokręciłem z niedowierzaniem głową.

- Tylko się nie rozpłacz, Malik – Aaron podniósł się z podłogi, a z jego nosa leciała stróżka krwi.

- Z wielką chęcią bym was oboje zabił. Takie dwa ścierwa jak wy, nie zasługują, aby chodzić po tym świecie – splunąłem.

To był cios prosto w serce. Jak oni mogli zrobić mi takie świństwo?

 Czym prędzej wybiegłem z tego przeklętego domu. Jak najszybciej skierowałem się do swojego auta i wsiadłem za kierownicę. Poczułem jak w moich oczach zbierają się łzy i dałem im swobodnie ulecieć z moich oczu. Co z tego, że jestem facetem i płaczę? Kompletnie nic. To z pewnością nie jest oznaka słabości. Wszystko straciło dla mnie sens.

 Właśnie półtora roku bycia razem poszło się jebać. Nasz związek jak i przyjaźń między mną a Aaron'em właśnie się zakończyła. O ile to w ogóle była przyjaźń. Jaki przyjaciel pieprzy się z dziewczyną kumpla? Żaden. Nie wybaczę im tego. Dlaczego Sommers nie może po prostu utrzymać chuja w spodniach? Nie mógł pieprzyć kogoś innego tylko Victorię? Poczułem się jak gówno. Chciałem znaleźć się jak najszybciej w domu, ale z racji, że na mojej ulicy trwają roboty drogowe, musiałem jechać okrężna drogą. Z tego wszystkiego nie zauważyłem nawet dziewczyny znajdującej się na ulicy..

- Koniec tej żałosnej opowieści - chłopak wzruszył ramionami i popatrzył na dziewczynę, która podczas opowiadania nie odezwała się ani słowem.

~*~

Tak prezentuje się #02! I jak wrażenia po tym, co powiedział Zayn o swoim życiu Violet? 

Jak oceniacie głównych bohaterów? 

Jakieś pomysły na dalsze części? :)

Pozdrawiam i dziękuję za wszystko!

Kocham, @youmakememad96 . xx